W 1951 roku w wyniku reorganizacji PINGW utworzono Istytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, a w nim Zakład Podstaw Rolnictwa Terenów Urzezbionych, pod kierunkiem do 1958 r. doc. Anny Reniger, a następnie do 1962 r. pod kierunkiem mgr Jadwigi Bury-Zaleskiej. Zakład składał się z dwóch pracowni: Pracowni Erozji Gleb kierowanej przez Reniger do 1958 r., przekształconej w 1959 r w Pracownię Uprawy (kierownik dr Stefan Jelinowski) oraz z Pracowni Użytków Ochronnych, kierowanej przez Bury-Zaleską.

Po 1965 r., Pracownia Użytków Ochronnych została formalnie rozwiązana, chociaż jej pracownicy nadal kontynuowali badania.Do ważniejszych prac poznawczo-utylitarnych prowadzonych w okresie 1958-1968 należą:
- badania procesów erozji (w tym ilościowe) i czynników warunkujących ich występowanie i natężenie;
- badania nad wpływem sposobu użytkowania gruntów na natężenie procesów erozyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem drzew i krzewów;
- opracowanie koncepcji i wdrożenie biologicznej zabudowy kilku wąwozów lessowych.

W 1972 r. utworzono Zakład Ochrony i Rekultywacji Gruntów Rolnych pod kierunkiem prof. Jana Siuty, w którym jednym z podstawowych podproblemów badawczych była "Analiza przestrzenna zjawisk erozji oraz technika i organizacja ochrony gleb przed erozją". Realizację badań erozyjnych powierzono doktorom Czesławowi i Annie Józefaciukom, których specjalnie przeniesiono, decyzją ministra rolnictwa z IMUZ w Lublinie do IUNG w Puławach.

W styczniu 1977 r. Zakład Rekultywacji włączono do Zakładu Gleboznawstwa i Ochrony Gruntów, którym kierował prof Tadeusz Witek. W zakładzie tym, między innymi powołano Pracownię Erozji Gleb, którą kierował doc. Czesław Józefaciuk. Pracownia ta funkcjonowała do połowy 1987 r. W latach 1980-1985 realizowano w niej podproblem "Opracowanie naukowych podstaw oraz doskonalenie metod gospodarowania na terenach erodowanych" pod kierunkiem Czesława Józefaciuka. W latach 1986-1987 realizowano dwa cele "Doskonalenie metod diagnostyki, prognozowania i kartowania erozji" pod kierunkiem doc. Anny Józefaciukowej oraz "Doskonalenie przeciwerozyjnych systemów zagospodarowania gruntów", pod kierunkiem prof. Czesława Józefaciuka.

W 1985 r. utworzono Terenową Pracownię Erozyjną w PGR Olszanka. W gospodarstwie tym urządzono, według koncepcji i projektu Czesława Józefaciuka, sad przeciwerozyjny na około 150 ha, o charakterze doświadczalno-wdrożeniowym.

W połowie 1987 r. Pracownia Erozji Gleb została przekształcona w Zakład Erozji Gleb i Urządzania Terenów Urzezbionych, którego wieloletnim (9 lat) kierownikiem był prof. Czesław Józefaciuk. Od kwietnia 1996 roku zakładem kierowała prof Anna Józefaciukowa, przy nadal merytorycznej współpracy z Czesławem Józefaciukiem.

W połowie roku 2000 Zakład Erozji Gleb i Urządzania Terenów Urzezbionych połączono z Zakładem Gleboznawstwa i Ochrony Gruntów tworząc Zakład Gleboznawstwa Erozji i Ochrony Gruntów pod kierownictwem dr inż. Tomasza Stuczyńskiego.