Puławski Ośrodek Badań Erozyjnych opracował grupę wskaĽników charakteryzujących rozkład przestrzenny potencjalnego i rzeczywistego nasilenia erozji wodnej oraz erozji wierznej. Należą do niej 3 wskaĽniki: zagrożenie erozją wodną potencjalną, nasilenie erozji wodnej aktualnej oraz nasilenie erozji wąwozowej oraz wskaxnik potencjalnej erozji wierznej.

WskaĽnik zagrożenia erozją wodną potencjalną służy do określania możliwości pojawienia się erozji o danym stopniu nasilenia na podstawie informacji o spadkach, pokrywie gleboweji oraz średniej rocznej sumie opadów dla danego obszaru. Jest on szczególnie użyteczny przy ocenie zmian użytkowania terenu, np. likwidacji użytków zielonych itp.

WskaĽnik zagrożenia erozją wodną aktualną wprowadza do mapy erozji wodnej potencjalnej element użytkowania terenu i układu działek. I tak: pod zalesieniemi przyjmuje się całkowity brak erozji, pod sadami w darni oraz pod zadarnieniami zagrożenie spada przeciętnie o 2 stopnie, poprzecznostokowy układ działek zmniejsza, zaś wzdłuż- i skośnostokowy zwiększa stopień zagrożenia.

WskaĽnik nasilenia erozji wąwozowej opiera sie na zliczaniu gęstości wąwozów na przyjętych obszarach pozostających pod ich bezpośrednim oddziaływaniem. Z wieloletnich badań wynika, że wielkością krytyczną gęstości sieci wąwozowej jest gestość przekracająca 2,5 km/km.kw, kiedy rozpatrywany obszar już bardzo silnie degradowany i wymaga bardzo pilnej ochrony. W użyciu spotyka się również wskaĄniki pilności przeciwerozyjnego zagospodarowania, ale wynikają one bezposrednio z w.w. wskaĄników.